عشق انسانی و عشق رحمانی

عشق انسانی و عشق رحمانی

۱_چو دوران جوانی رفت از دست

زتن بیرون رود آن قدرت مست

۲_دگر زیبا رخان نیستند ترا یار

نگردد دلبری گردت پدیدار

***

۳_کنون دوران عشق آسمانی

شروع عشق رب جاودانی است

۴_گرامی عشق انسانی سفر کرد

ترا از عشق رحمانی خبر کرد

۵_اگر دل بسته بودی بر جمالی

وگر داشتی به گلشن یک نهالی

۶_ببودی طفل عشق آموز دوران

زعشقی که رسد آخر به پایان

۷_نشسته جای آن عشق الهی

دهد عشق مجازی این گواهی

۸_رود زیبا رخ دلبر، دل گور

بماند عکس او با چشم مخمور

۹_اگر دل را هنوز داری به آن یار

نمی آید بدان نزدت دگر بار

۱۰_مکن الباقی عمرت فدایش

که او را برنگرداند خدایش

۱۱_زعشق و مهربانی بلبلی بود

زدشت و باغ وحدت یک گلی بود

۱۲_خدا او را پیام عشق فرمود

ترا با عشق او درس داد و آزمود

***

۱۳_ازین پس عاشق خلاق می باش

زجان و دل به او مشتاق می باش

۱۴_که جز او نیست در عالم حبیبی

وگر او را نداری بی نصیبی

۱۵_فراموش کن ستائی عشق انسان

که عشق است تا ابد مخصوص جانان

***

۱۶_ اگر چه گفته ام تکرار می بود

عسل بود چون سخن از یار می بود

***