زاده گُل

                            گِلِ پس مانده را یک گُل سرا کرد

2- چه گُلهایی همه خوشبوی و خندان

                            نسیم می کرد آنان را سخندان

3- ز گُلها آفرید حق - نازنینی

                            بقدر و قامت و رخ بهترینی

4- چو آدم دید او را گشت بی تاب

                            بشد چشمش ز بهرش چشمه آب

5- بحق رو کرد- کاو را یار من کن

                             بحقِ خود- ورا دلدار من کن

6- قبول حق شد و این زاده گُل

                            هم اش گل بود و هم شیرین- چو بلبل

7- ازو گر زاده شد مردی گِلی بود

                            ولی زادی  اگر زن سُنبلی بود

8- چنین است قصّه زنها بدانیم

                            عبث بر ذات زنها بدگمانیم

                    ــــــــــــــــــــــــــ