به از حور

                            جهان بهتر ز زنها را ندیده

2- ز گُل بُردست زیبایی افزون

                            ز سرخی برگرفته زینت از خون

3- لبش از برگ گُل برده غنیمت

                            ندارد حدّ و اندازه به قیمت

4- ز شب مویش گرفته رنگ شب را

                           صدایش میدهد بر دل طرب را

5- ز چشمش سِحر می ریزد سحرگاه

                          برآید از دل خواهان او آه

6- ز خالش می رسد رمزی و رازی

                          نه بیند آدم از آن بی نیازی

7- ولی کُنج لبش پُر ناز باشد

                          ز بهر دل سخن پرداز باشد

8- کمان ابرو و مژگان تیزش

                         نموده بی نهایت ها عزیزش

9- زنخدانش- میان یک چاه دارد

                        چه چاهی- مرکزی دلخواه دارد

10- اگر  افتد کسی در این چه ناز

                        خبر ازو نمیآید دگر باز

                   ـــــــــــــــــــــــــ