بلبلی اندر قفس

                         که تُرا ای آدمی با من چه کار

2-بسته ای بالم باین سیمی قفس

                         ظلم را کردی چرا بر من -هوس

3-من بدین بال میروم مُلکَ سبا

                          همرهم با حرکت باد صبا

4-گلهای گلزار را دیدن کنم

                          عاطفه از چهره شان چیدن کنم

5-سرکشم تا باغ و بستانهای دور

                          تا که خورشید میدهد بر جمله نور

6-ذکر حقّ گویم به بستانها هزار

                          خاصّه در فصل زمستان و بهار

7-از گلستان می ربایم خامشی

                          پُر کنم دشت و دمن را از خوشی

8-این قفس جای من بی تاب نیست

                          گل بدون ِ صوت من سیراب نیست

***

9-روزی خواهی دید که بلبل مُرده است

                          زهر هجران گلستان خورده است