مخمس شعر معروف ایرج میرزا«گویند مرا چو زاد مادر»

                            کاین آمدنم بشد مقدر

2-در رهروی این سرای بیدر

                           (گویند مرا چو زاد مادر)

         (پستان بدهن گرفتن آموخت)

3-روزها به پی اداره من

                         میکرد زجان نظاره من

4-آن مادر ماه پاره من

                        (شبها بر گاهواره من)

           (بیدار نشست و خفتن آموخت)

5-گاهی زدو چشم من بُکا برد

                       گه نیز بگوش من دوابُرد

6-گه گام زنان مرا زجا بُرد

                      (دستم بگرفت و پا به پا بُرد)

             (تا شیوه راه رفتن آموخت)

7-چون خواست مدد دهد لسانم

                      پُر دُرِ سخن کند دهانم

8-شیرین شکر آید از لبانم

                     (یک حروف و دو حروف بر زبانم)

              (الفاظ نهاد و گفتن آموخت)

9-لالائی او بهر شب من

                     می بُرد ز جان و تن تب من

10-با بوسه به چشم و غبغب من

                     (لبخند نهاد برلب من)

               (بر غنچه گُل شگفتن آموخت)

11-در من اگر این نوا و نیروست

                     گر حلق و دهن چنین سخنگوست

12-گویم سخنی چو دانه بی پوست

                     (پس هستی من ز هستی اوست)

                 (تا هستم و هست دارمش دوست)