سرو و بوته خیار

1.سرو   خندید  به  اندام خیار

                            که   ز  تو  سایه  نمی آید  بار

2.از زمین قد نکشیدی بکمال

                            زین سبب هیچ نیایی به شمار

3.من درین باغ چو شمشادم و کاج

                            بین  اشجار  منم   یکه    سوار

4.با چنین جثه چه داری بَرُِ و سود

                            یا چه داری که نمائی به نثار

5.گفت ماراست بسی سود و ثمر

                            از  همین   جثه  ما   ده    انبار

6.سایه ات کرده تو را خویش نگر

                            تو  بکار - هیچ  نیایی  چو خیار

7.به  ز تو   سایه  بریزد     بزمین

                             بَرِ   دیوار   تنومند    و   مُنار

8.گر توانی ثمری آر به بار

                             بهر انفاس و روان  میوه بیار