حدیث آدمو حوا

ساخت وبلاگ
1.پرستش کردن حق در جنانی

                        بود آسان و راحت هر زمانی

2.ولی دارد رضای حق و رحمت

                         پرستش با هزاران جور و زحمت

3.پرستش با همه درد و بلاها

                         پرستش با موانع ها _ جلا ها

4.پرستش در کنار دشمن دوست

                          که مامور غم است و ترس و جادوست

5.پرستش در دیار غربت دهر

                          پرستش با شرنگ و ذلت و زهر

6.پرستش در کنار بت پرستان

                          قریب عاصیان پست و مستان

7.پرستش در جهانی دور از یار

                          پرستش کردن بر حق و بسیار

8.پرستش را چنین جایی هنر بین

                          چنین جایی پرستش را اثر بین

9.پرستش با هزاران کار و پیکار

                          بود این گونه را یزدان خریدار

10.خدا ما را گرفتار زمین کرد

                           گرفتاری.... ز آدمها کمین کرد

11.بیفتادیم  بهر   آن  به  دنیا

                           که قدر حق شود بر ما هویدا

12.چرا_ چون معرفت ما را سزا بود

                           دلا کار خدا خوب و بجا   بود

13.بله   اینجا    پرستش   ناز   دارد

                           که   نفس  و  دیو  ما را باز دارد

14.کند دیوَم به اوهامش پریشان

                           که  رو  از  خالق  سبحان  بگردان

15.دهد نفسم ندا کاین دار هستی

                           بود جایی ز کام و تن پرستی

16.اگر گویم چه مانع ها به راه است

                            هزاران دفتر از گفتم سیاه است

17.ولی انسان که دارای نبوغ است

                            در این گیتی ز حق پر از فروغ است

18.نیاید خم به ابروی جمالش

                            نه هم کم گردد از عزم و کمالش

19.چنان دلشاد باشد از رخ دوست

                            که از غم ها و مانع ها کند پوست

20.به حِلم و مهر و صبر و بردباری

                            کند بر  مشکلات   و  غم   سواری

21.پرستد ربّ خود روز و شبانگاه

                            که   گردد   در  سَما افرشته  آگاه

22.چنان بنده شود بهر خدایش

                            که بینی می کند جان را فدایش

23.هر آن خواهد وصال یار نیکو

                            بلا ها   را   کند  پارو   ز  هر   سو

24.ستایی راندن آدم از آن بود 

                             که بنده بی ثمر اندر جنان بود

25.بباید   اندر  آید   در    دیاری

                             که دل بندد به کویی و به یاری

26.ببیند نقش ها از صورت دوست

                             فرو ماند که آن دلبر چه نیکوست

27.طپد اندر فراق و گریه و درد

                              شود رخسار گلگونش زر   زرد

28.فراق در چشم او آرد سپیدی

                               ز هر بادی بلرزد هم چون بیدی

29.شود ایمان و عشق او فروزان

                               ز عشق یار گردد شمع سوزان

30.به ذلت ها و زحمت ها کشد کار

                               که  تا  یابد  گلی  از  روی  دلدار

31.ز سر هم بگذراند سرنوشتی

                                حصول کار و بار و بذر و کِشتی

32.نیابید قدر یار خود به رضوان

                                 از آن راندش خدا او را به کیهان

33.کنون اندر فراق و هجر آن یار

                                  شود از خواب سهل خویش بیدار

34.بیابد که مقام دوست عظماست

                                   ز اعلی برتر است و دل فریباست

35.چشد طعم فراق و زندگی را

                                   نگیرد سهل و آسان بندگی    را

36.ره حق یابد و حق ناپرستی

                                    گریزان گردد از پستی به هستی

37.بیابد   مهر    رب     میزبانش

                                    شود عاشق به یار مهربانش

38.حدیث آدم و حوا از این بود

                                    که عشق واقعی اندر زمین بود

39.به آسانی نیابد گنج انسان

                                    مگر عمری کشد رنجی فراوان

40.ز گنجی کوششی این گونه باید

                                    مقام عشق حقّ  آسان  نشاید

41.قیاسی کن ز گنجی کار و پیکار

                                     چه باید کرد بهر وصل آن   یار

منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...
ما را در سایت منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند) دنبال می کنید

برچسب : حدیث,آدمو,حوا, نویسنده : 3setaei9 بازدید : 123 تاريخ : شنبه 28 مرداد 1396 ساعت: 0:56