1.لب انسان شود زیبا به دندان
نگر لب را چو باشد شاد و خندان
2.تبسم نوبهار چهره ماست
چو دندان کم شود چهره نه زیباست
3.به گاهی زشت گردد چهره، ای جان
که باشد این دهان بی فیض دندان
4.لب و گونه فرو رفته از آن رو
که ریخته پشت آن دیوار بارو
5.صدا هنگام گفتن کرده تغییر
زنظم افتاده نت های بم و زیر
6.رسد چانه به بینی گاه خوردن
دهان گردد دچار رنج بردن
7.چو دندان می رود از صحنه بیرون
زفقدانش شود معده جگر خون
8.شود هضم غذا مشکل فراوان
گرفته سفتی در معده گریبان
9.شود زخم درون کم کم پدیدار
خوشا آنکه بود هشیار و بیدار
10.چه تدبیری ستایی به، که انسان
دهد زینت دهانش را به دندان
برچسب : نویسنده : 3setaei9 بازدید : 131